In 2008 krijgt het gezin van de 4-jarige gehandicapte Meerim een van de eerste koeien van Geefeenkoe geschonken. Meerim is een meisje met een waterhoofd en aangeboren hersenbeschadiging dat niet kan praten en niet kan lopen. De ouders hebben op dat moment geen werk, maar nog wel vier andere monden te voeden.
Een paar jaar na de schenking van de koe meldt de vader van het gezin zich weer bij de stichting. Of de koe verkocht mag worden. De vader heeft de hand kunnen leggen op een klein bakkersoventje en wil brood gaan bakken. Dat brood moet worden rondgebracht met een auto. Van de opbrengst van de verkoop een van zijn koeien wil hij een auto kopen. Na enig overleg besluiten we daar toestemming voor te geven. Het houden van een koe is immers géén doel op zich, maar een middel om de levensstandaard van het gezin te verbeteren.
Er is nu een florerende bakkerij waar elke dag twee keer brood wordt gebakken en weggebracht. De bakkerij heeft een vaste klantenkring en is voor het gezin een vaste bron van inkomsten. Maar er is méér. Dankzij de auto gaat Meerim nu naar een kinderdagverblijf waar ze een beetje heeft leren lopen en praten. De dankbare vader voorziet het dagverblijf dagelijks gratis van vers brood en verse groente uit de moestuin.
